Η ιστορία επαναλαμβάνεται, πρώτα ως τραγωδία, μετά ως φάρσα, και τέλος ως… τρολάρισμα, σχολιάζει άρθρο γνώμης στη Washington Post. Αυτή είναι τουλάχιστον η περίπτωση στην Ελλάδα, όπου οι δανειστές απαιτούν περικοπές στις συντάξεις, αντί για αύξηση στους φόρους στα κέρδη των επιχειρήσεων, σημειώνει, επειδή φοβούνται όπως λένε «θα περιορίσει την οικονομική ανάπτυξη», όπως γράφει ο θιασώτης του νεοφιλελευθερισμού Πίτερ Σπίγκελ στους Financial Times.
Το πρόβλημα είναι ότι τα τελευταία πέντε χρόνια Ελλάδα και Ευρώπη δεν συμφώνησαν ποτέ τι λιτότητα θέλουν και τώρα η κόντρα στην τελική ευθεία για τη συμφωνία είναι το είδος της λιτότητας και όχι η ίδια η λιτότητα και τι προκαλεί. Το δημοσίευμα αναφέρει τις πιέσεις που έχει δεχθεί η κυβέρνηση και από τις εξελίξεις στο εσωτερικό, στις τράπεζες με τη φυγή καταθέσεων, που φέρνει περαιτέρω υποχωρήσεις.
«Η Ελλάδα ενέδωσε, λοιπόν, ως επί το πλείστον. Προτείνει την περικοπή τω
ν συντάξεων περίπου στο μισό από όσο ήθελαν οι ευρω-ηγεσίες -αύξηση εισφορών και ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς και την περικοπή των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και αύξηση φόρων για να αναπληρώσει τις υπόλοιπες απαιτήσεις των δανειστών», αναφέρει το σχόλιο.
Συγκεκριμένα, προτείνεται ένας νέος φόρο επί των κερδών των επιχειρήσεων και προοδευτική αύξηση ΦΠΑ στο 23% για αρκετά προϊόντα εκτός από λίγα. Όλο αυτό θα φέρει μια «δημοσιονομική σύσφιξη» 1,5% του ΑΕΠ φέτος και 2,9% του χρόνου, εξηγεί.
«Παρά τη νέα υποχώρηση το μόνο πράγμα που κρατά πίσω την επίτευξη μιας συμφωνίας είναι ότι οι δανειστές πιστεύουν ότι αυτό είναι ένα λάθος είδος λιτότητας. Οι περικοπές των δαπανών θεωρούν πως δεν είναι τόσο κακό μείγμα για την οικονομία. Κι αυτό πιέζει η Ευρώπη να κάνει πράξη η Ελλάδα. Από τη μία πλευρά, αυτό ακούγεται ως μια υγιής οικονομική συμβουλή. Αλλά από την άλλη… Πλάκα μου κάνεις; Είναι σαν να αναγκάζεις κάποιον να αυτοκτονήσει και στη συνέχεια να τον αποδοκιμάζεις για τον τρόπο που το κάνει», υπογραμμίζει.
netakias 