Τα εγκλήματα Μητσοτάκη στην πραγματική οικονομία
Η νέα κρίση στον δυτικό κόσμο είναι εδώ. Ξεκίνησε στις ΗΠΑ με την κατάρρευση δύο τραπεζών και πέρασε στην Ευρώπη, όπου τρίζει το ελβετικό τραπεζικό μεγαθήριο Credit Suisse. Επανέρχεται στη μνήμη ο κυκλώνας που έπληξε ΗΠΑ – Ευρώπη μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Ηταν τότε που η κυβέρνηση Καραμανλή δανειζόταν αφειδώς και βλακωδώς τερατώδη ποσά για να στηρίξει το «καταναλωτικό όνειρο». Συνολικά οι κυβερνήσεις Καραμανλή δανείστηκαν 130 δισ. ευρώ στην πενταετία. Προστέθηκαν στα 80 δισ. ευρώ που δανείστηκε η χώρα την καταστροφική επταετία Σημίτη. Αυτά πλήρωσε πολύ ακριβά η κοινωνία, μαζί με τις καταστροφικές συμφωνίες της μνημονιακής εποχής των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά. Αυτά ετοιμάζονται να πληρώσουν, με τον τόκο που έβαλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οι «κόκκινοι» δανειολήπτες που θα χάσουν την ακίνητη περιουσία τους (700.000 ακίνητα) έναντι πινακίου φακής για να κερδοσκοπήσουν οι τραπεζίτες που «σκότωσαν» τότε την ελληνική οικονομία.
Η μεγάλη πληγή
Εάν κάτι αποδεικνύει το εγκληματικό των κυβερνητικών επιλογών, είναι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Είναι ο δείκτης υγείας μιας οικονομίας. Ο Κυρ. Μητσοτάκης το 2019, εκτελώντας στο πλαίσιο της ενισχυμένης εποπτείας τον προϋπολογισμό που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από το τέλος του 2018, κατάφερε να εμφανίσει ένα απολύτως διαχειρίσιμο έλλειμμα στον συγκεκριμένο δείκτη της τάξης των 2,5 δισ. ευρώ.
Από εκεί και πέρα αφέθηκε ανεξέλεγκτος. Το 2020 το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ανέβηκε στα 10 δισ. ευρώ, για να κλείσει στα 12,5 δισ. ευρώ το 2021 και να εξακοντιστεί στα 20,145 δισ. ευρώ το 2022!
Το ιδιωτικό χρέος τρομάζει
Οι οφειλές σε εφορία και ΕΦΚΑ έχουν πάρει την ανηφόρα. Το 2022 καταγράφεται αύξηση κατά 25% σε σχέση με το 2021. Σύμφωνα με την ΑΑΔΕ, οι φορολογούμενοι άφησαν απλήρωτους φόρους ύψους 7,29 δισ. ευρώ (5,79 δισ. ευρώ το 2021). Η ΤτΕ έχει ανακοινώσει μείωση 1,4 δισ. ευρώ σε καταθέσεις τον Ιανουάριο. Αρα τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις «τρώνε από τα έτοιμα», δεν πληρώνουν φόρους και ασφάλιστρα ώστε να αντεπεξέλθουν στην κρίση ακρίβειας.
Οσον αφορά τα «κόκκινα» δάνεια, έρχεται το μπουμ λόγω της αύξησης των επιτοκίων. Με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της ΤτΕ, το υπόλοιπο δανείων στο τέλος του 2022 έφτανε στα 115 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 72 δισ. ευρώ είναι επιχειρηματικά δάνεια, τα 29,38 δισ. είναι στεγαστικά και περίπου 8,6 δισ. είναι καταναλωτικά. Πλέον οι αυξήσεις στα τραπεζικά επιτόκια είναι δυσβάσταχτες (η μηνιαία δόση έχει αυξηθεί περίπου κατά 30%), αφού οι τράπεζες επιμένουν να αισχροκερδούν σε βάρος της οικονομίας μετακυλίοντας όλο το κόστος στον δανειολήπτη.
Στα τραπεζικά δάνεια θα πρέπει να προστεθούν 113 δισ. ευρώ που είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία (πάντως το υπουργείο Οικονομικών αναγνωρίζει την ανικανότητα των Σταϊκούρα – Σκυλακάκη και θεωρεί εισπράξιμα τα 86-87 δισ. ευρώ). Αλλα 28 δισ. ευρώ είναι το χρέος προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Ολα αυτά μας κάνουν ιδιωτικό χρέος 256 δισ. ευρώ. Ομως πρέπει να προστεθούν τα «κόκκινα» δάνεια ύψους 90 δισ. ευρώ που έχουν περάσει στα funds και εξακολουθούν να βαραίνουν τοκιζόμενα τους «κόκκινους» δανειολήπτες. Επίσης είναι άγνωστο το ποσό που οφείλεται από δάνεια μεταξύ ιδιωτών (π.χ. συναλλαγματικές, επιταγές, ιδιωτικές συμφωνίες δανειοδότησης, αλληλόχρεοι λογαριασμοί κ.λπ.).
Το δημόσιο χρέος
Εδώ έχουμε κάτι, αν μη τι άλλο, αισιόδοξο. Μεγάλο ποσοστό του δημόσιου χρέους (της τάξης του 76%) είναι διακρατημένο από τους δανειστές μας (ΕΚΤ, ESM, Κομισιόν).
Ωστόσο παραμένει τεράστιο. Και η διακυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν και εδώ καταστροφική. Ανοιξε την ψαλίδα σε σχέση με αυτά που αποπλήρωσε και με όσα δανείστηκε. Το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης στις 31.12.2022 ανερχόταν σε 400,3 δισ. ευρώ. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν τα 3,5 δισ. ευρώ που δανείστηκε το 2023. Ο Κυρ. Μητσοτάκης παρέλαβε τον Ιούλιο τον 2019 δημόσιο χρέος 356,54 δισ. ευρώ. Βλέπουμε ότι η καταστροφική διαχείριση Μητσοτάκη πρόσθεσε στην «καμπούρα» 47 δισ. ευρώ.
Ήδη έχει ανακοινωθεί η κατάργηση της ρήτρας διαφυγής από το 2024 (επανερχόμαστε στα πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία για την περίπτωση της Ελλάδος σημαίνουν μεγαλύτερη λιτότητα). Αυτήν τη ρήτρα αξιοποίησε στο έπακρο ο Κυρ. Μητσοτάκης για να γονατίσει την οικονομία, δανειζόμενος αφειδώς και σκορπώντας, κυρίως σε απευθείας αναθέσεις, βλακωδώς και αλογίστως. Τώρα ενδέχεται να παραδώσει στον επόμενο την εξουσία και την καυτή πατάτα της πτώχευσης που ο ίδιος φρόντισε να υπερμεγεθύνει.
Εάν κάποιος δεν βλέπει τις αναλογίες με τη διακυβέρνηση Καραμανλή έως το 2009 και τι παρέδωσε τότε στον Γιώργο Παπανδρέου, απλώς κοιμάται τον ύπνο με τα όνειρα και όταν σκάσει το τσουνάμι της κρίσης θα είναι αργά. Οπως αργά είναι ήδη για την ελληνική κοινωνία που παραδίδεται απροστάτευτη στην κρίση.
Η ασπίδα του ΣΥΡΙΖΑ
Αν κάτι συνιστά βεβαιότητα, είναι ότι έρχονται δύσκολα χρόνια για την ελληνική κοινωνία. Ισως δυσκολότερα και από αυτά της μνημονιακής εποχής. Τα δημόσια οικονομικά ωστόσο διατηρούν μια ασπίδα προστασίας. Πρόκειται για τη συμφωνία επιμήκυνσης του χρέους που επιτεύχθηκε το καλοκαίρι του 2018 από την κυβέρνηση Τσίπρα. Με αυτήν επεκτάθηκε η περίοδος χάριτος και επιμηκύνθηκε ο ορίζοντας αποπληρωμής του EFSF για μια δεκαετία χωρίς προϋποθέσεις (παράλληλα συμφωνήθηκαν και οι επιστροφές των κερδών από τη διακράτηση ελληνικών ομολόγων και η κατάργηση του επιτοκιακού περιθωρίου). Μάλιστα στη συμφωνία αναγράφεται ρητώς ότι θα ληφθούν πρόσθετα μέτρα εφόσον χρειαστούν μετά το 2032. Αυτό έδωσε αίσθηση σταθερότητας στους επενδυτές που ήθελαν να επενδύσουν σε ελληνικά κρατικά ομόλογα, τα οποία ακόμη βρίσκονται στην κατηγορία «σκουπίδια». Τότε το ΔΝΤ άνοιξε έναν ορίζοντα 20 ετών αφού η ανάλυση βιωσιμότητας χαρακτήριζε το χρέος βιώσιμο μέχρι το 2038. Εκ παραλλήλου η τότε κυβέρνηση Τσίπρα πέτυχε να μετατρέψει το επιτόκιο του χρέους σε σταθερό. Σε όλα αυτά προστέθηκε το μαξιλάρι των τότε 24,5 δισ. ευρώ (το καλοκαίρι του 2019 είχε αυξηθεί σε περίπου 37 δισ. ευρώ).
Παρ’ όλα αυτά, σήμερα τα προσφερόμενα επιτόκια στη δευτερογενή αγορά ομολόγων (αφού οι επενδυτές εξετάζουν τα δεδομένα της πραγματικής οικονομίας και όχι τις πομφόλυγες των Μητσοτάκη – Σταϊκούρα – Σκυλακάκη – Γεωργιάδη περί επιτυχημένης ελληνικής οικονομίας) είναι της τάξης του 4,3-4,7%. Ομως το ελληνικό δημόσιο λόγω αυτού του «μαξιλαριού» δεν έχει ανάγκη άμεσης προσφυγής σε δανεισμό για να χρηματοδοτήσει τις υποχρεώσεις του. Τους πρώτους δε μήνες αυτής της νέας κρίσης τουλάχιστον σε επίπεδο δημόσιων οικονομικών είμαστε προστατευμένοι, έστω κι αν στην τετραετία Τσίπρα χρειάστηκε να γονατίσει η μεσαία τάξη.
Ολόκληρο ο ΄άρθρο : documentonews.gr
netakias 