40 memes του Μπαμπινιώτη για να μάθετε σωστά Ελληνικά (Μιμίδια)

Μιας και είπαμε να το πάμε επιστημονικά ας εξηγήσουμε τι είναι μιμίδιον. Το μιμίδιο, ορίζεται ως «μονάδα πολιτισμικής μεταβίβασης, ή ως μονάδα μίμησης» με την ευρύτερη έννοια του όρου. Υπό το πρίσμα του, εμπεριέχει πληροφορίες που στεγάζονται στον ανθρώπινο εγκέφαλο και είναι ικανές να αντιγραφούν συμπεριφορικά και να μεταβιβαστούν εννοιολογικά μέσω της μίμησης, τόσο από την πλευρά του μιμούμενου, όσο και από την πλευρά του μιμητή.

Στα «μιμίδια» λοιπόν, ταξινομούνται οι αντιλήψεις, τα κοινωνικά πρότυπα, τα σλόγκαν, οι ιδέες, οι μελωδίες, οι ενδυματολογικοί συρμοί και φυσικά ο κατάλογος αν σκεφτούμε όλα αυτά, είναι ατελείωτος… Πως όμως γίνεται η μεταβίβασή τους θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί. Εύκολα, γρήγορα, αβίαστα, συνειδητά, ή ασυνείδητα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα γονίδια, είναι η απάντηση. Η μεταβίβαση των μιμιδίων προκύπτει μέσα από τη συνειδητή, ή ασυνείδητη αντιγραφή αντιλήψεων, προτύπων, συμπεριφορών, είτε σα διδασκαλία, είτε σαν απλή ροή ανοιχτής σκέψης.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ – Βιογραφικό

Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής τής Γλωσσολογίας τής Φιλοσοφικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών (1973-2006), Πρόεδρος τού Εθνικού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης τού Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, Πρόεδρος τού Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (2006), Πρύτανης τού Πανεπιστημίου Αθηνών (2000-2006) και Πρόεδρος (από το 1987) τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Αρσακείων – Τοσιτσείων Σχολείων), Μέλος του Δ.Σ. Ωνασείου.

Τακτικό μέλος τής “European Academy of Sciences and Arts”(Salzburg), Τακτικό μέλος τής Μόνιμης Διεθνούς Επιτροπής Γλωσσολόγων (CIPL), Πρόεδρος τής Γλωσσικής Εταιρείας των Αθηνών, τακτικό μέλος τής Societas Linguistica Europaea, τακτικός συνεργάτης τής εφημερίδας «Το Βήμα» (επιστημονικές επιφυλλίδες). Διετέλεσε Πρόεδρος τού Παιδαγωγικού Ινστιτούτου τής Ελλάδος, μέλος τής Επιτροπής Εκδόσεως τής Εγκυκλοπαίδειας «Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα» και τής θεματικής Εγκυκλοπαίδειας τής Εκδοτικής Αθηνών (Γλωσσολογία).

Ανήκει στους εισηγητές τής Σύγχρονης (Μοντέρνας) Γλωσσολογίας στην Ελλάδα. Από τους πρώτους δίδαξε τις σύγχρονες μεθόδους αναλύσεως τής γλώσσας, τις οποίες και εφήρμοσε σε αναλύσεις τής δομής τής αρχαίας και τής νέας ελληνικής γλώσσας. Επέμεινε στον τρόπο διδασκαλίας τής μητρικής γλώσσας βάσει τής επικοινωνιακής μεθόδου συνδυασμένης με τη γραμματική και τη σύνταξη (δομολειτουργική προσέγγιση). Ασχολήθηκε συστηματικά με τη λεξικογραφία.

Καρπός τής ενασχόλησής του με τα αντικείμενα αυτά είναι το «Λεξικό τής Νέας Ελληνικής» (1998, γ΄ εκδ. 2008), «Λεξικό για το Σχολείο και το Γραφείο» (2004), «Μικρό Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας» (2006, β΄ έκδοση 2009), «Ορθογραφικό Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας» (2008) και (από κοινού με τον Χρ. Κλαίρη) η «Γραμματική τής Νέας Ελληνικής. Δομολειτουργική–Επικοινωνιακή» (2005), «Συνοπτική Γραμματική τής Νέας Ελληνικής. Δομολειτουργική-Επικοινωνιακή» (2007). Εκδότης τού περιοδικού «Γλωσσολογία», Διευθυντής τής σειράς «Γλώσσα-Κείμενο-Επικοινωνία».