Sotiris Loustas
Να κρατήσουμε ένα απόσπασμα από αυτό που έγραψε ο Δοξιάδης:
«…Δεν ξέρω αν το υποκείμενο αυτό έχει πρόβλημα σεξουαλικό, ψυχοπαθολογικό, κοινωνικό κόμπλεξ ή πάσχει από εντελώς αναίτιο ναρκισσισμό ή μεγαλομανία–και τα δύο αντικειμενικά αδικαιολόγητα σε ένα άτομο με κανένα ουσιαστικό επίτευγμα στη ζωή του, πέραν του εξυπνακισμού και της χυδαιολογίας. Δεν με αφορούν όμως τα κίνητρα, ο ψυχισμός ή τα προβλήματά του.
Ως τώρα, το γεγονός ότι το άτομο αυτό έγραφε στα ᾽Νέα᾽, όπου έγραφα και εγώ, το ανεχόμουν, γιατί λόγω ηλικίας έχω συνηθίσει κάπως να δέχομαι τη συνθετότητα του κόσμου, ακόμα και τα απορρίματά του, και ξέρω ότι αν ζητάς την απόλυτη τελειότητα μπορεί τελικά να κάθεσαι σπίτι σου και να μη μιλάς σε κανέναν…»
Η ουσία του συγκεκριμένου κειμένου είναι ότι ο Δοξιάδης είναι ένα ψώνιο που θεωρεί ότι έχει κάνει ουσιαστικά επιτεύγματα στην ζωή του. Επίσης, αντιλαμβάνεται ότι μεγαλώνει και την έχει και λίγο «σοφός» και «μεγαλόψυχος», ώστε να μην απαντάει στον κάθε τυχαίο.
Μπήκα λοιπόν να δω τι βιογραφικό έχει. Πήρε πτυχίο Μαθηματικών στις ΗΠΑ και ένα μεταπτυχιακό στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά. Και μετά έγινε συγγραφέας, σκηνοθέτης και γενικά άραξε πάνω στην τεράστια περιουσία που του άφησε ο πατέρας του (ιδρυτής πολυεθνικής εταιρείας αρχιτεκτονικής). Σε κάποια φάση, την δεκαετία του 90, ο Κ. Μητσοτάκης τον διόρισε σύμβουλο της Ντόρας Μπακογιάννη (φίλε, αυτό θα πει οικογενειοκρατία!), όπου κατηγόρησε για κακοποίηση ανηλίκου την σκηνοθέτη Φρίντα Λάππα, την οποία υποστήριξαν … η Μελίνα Μερκούρη, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Ζιλ Ντασέν, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κούνδουρος. Και 30 χρόνια αργότερα, ένας άλλος Μητσοτάκης τον ξαναδιορίζει.