Οπως όλοι έχουμε καταλάβει το κριτήριο για την Αριστεία του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι οι ικανότητα ή / και η εργατικότητα, αλλά το επώνυμο, τα λεφτά και το γλύψιμο. Ετσι βλέπουμε ότι όλοι όσους προωθεί ως Αριστους είναι είναι παιδιά από τζάκι, είτε πλούσιοι, είτε γόνοι που βρίσκουν δουλειά στην Goldman Sachs πριν καν πάρουν πτυχίο, είτε τέρμα ανίκανοι να καταλάβουν μια Fake News πριν την δημοσιεύσουν, αλλά είναι απόλυτα ικανοί στην κολακεία των προηγούμενων
Διαβάστε την εξαιρετική ανάλυση :
Του Δημήτρη Τσιριγώτη, Φυσικός
Δυστυχώς έχουμε φτάσει στο σημείο όπου αυτό που κάποτε το διαβάζαμε πίσω από τις λέξεις πλέον να το ακούμε ευθαρσώς: Αυτονόμηση των σχολικών μονάδων. Η τομεάρχης Παιδείας της Ν.Δ κα Κεραμέως πολύ πρόσφατα προέβη στη δήλωση: «Θα επιδιώξουμε να έχουμε σχολεία που θα είναι πιο ελεύθερα και πιο αυτόνομα, τα οποία δεν θα ελέγχονται ασφυκτικά, σε κάθε τους κίνηση, από ένα υπερσυγκεντρωτικό υπουργείο Παιδείας».
ΣΤΟ olympia.gr ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΑΠΟ ΤΟ 2017 Δίδακτρα στα Δημόσια «αυτόνομα» σχολεία υποσχέθηκε Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο 2ο Δημοτικό Αγίου Δημητρίου
Ας μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι η δήλωση αυτή εννοεί την πλήρη διοικητική και οικονομική αυτονόμηση των σχολικών μονάδων. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα αποτελέσει τον Αρμαγεδδώνα του δημοσίου σχολείου και μια σύγχρονη «Κλαυθμώνος» για τους εκπαιδευτικούς.
Πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα πριν μας προλάβουν οι εξελίξεις. Αυτόνομο σχολείο σημαίνει ιδιωτικοποιημένο σχολείο. Σημαίνει σχολείο επιχείρηση που προσπαθεί να προσελκύσει πελάτες (μαθητές και γονείς), που αναζητά οικονομικούς πόρους για να επιβιώσει και που οι εκπαιδευτικοί του δεν είναι πλέον μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά συμβασιούχοι.
Ας μην παραμυθιαζόμαστε για την δήθεν συνταγματικά κατοχυρωμένη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Το Σύνταγμα όντως προβλέπει την μονιμότητα εφόσον όμως οι οργανικές θέσεις υφίστανται. Αν οι οργανικές θέσεις καταργηθούν τότε οι υπάλληλοι απολύονται. Θυμηθείτε μόνο τι έγινε το 2013 με την διαθεσιμότητα 2500 καθηγητών των ΕΠΑΛ. Και ξέρετε πόσο εύκολο είναι να καταργηθούν όλες οι οργανικές θέσεις μαζί; Πανεύκολο, αρκεί οι οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών που σήμερα υπάγονται όλες στο υπουργείο Παιδείας να πέρναγαν στα σχολεία. Τότε αλήθεια τι θα συνέβαινε με τους εκπαιδευτικούς που θα ανήκαν σε ένα σχολείο που θα αναγκαζόταν να κλείσει ή θα είχε ελάττωση τμημάτων; Μέχρι σήμερα αυτοί οι εκπαιδευτικοί χαρακτηρίζονται « υπεράριθμοι» και το υπουργείο Παιδείας είναι υποχρεωμένο να τους εξασφαλίσει νέο σχολείο για να εργαστούν και μάλιστα κατά προτεραιότητα. Μετά την υπαγωγή των οργανικών θέσεων κατευθείαν στα σχολεία αυτοί οι εκπαιδευτικοί απλά θα απολύονταν.
Για εκείνους που θεωρούν όλα αυτά κινδυνολογίες απλά τους προτρέπω να ρίξουν μια ματιά στη διεθνή πραγματικότητα, σε χώρες που εφαρμόζονται αντίστοιχες νεοφιλελεύθερες πολιτικές λειτουργίας αυτόνομων σχολείων (charter schools) όπως στις ΗΠΑ, Αγγλία, Αυστραλία, Γερμανία και πολλές άλλες. Πραγματικά περιμένουμε κάτι διαφορετικό από τους εγχώριους εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού; Είναι κοροϊδία να βγαίνουν και να υποκρίνονται ότι τάχα κόπτονται για το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης ενώ η βασική γραμμή του νεοφιλελευθερισμού είναι η εξής: δραματική μείωση των δημόσιων δαπανών (κατάργηση κοινωνικού κράτους, δημόσιας παιδείας και υγείας) μιας και οι κοινωνικές παροχές θεωρούνται από εκείνους ως η πηγή κάθε κακού της οικονομίας και η γενεσιουργός αιτία δημόσιου χρέους. Πραγματικά μας εμπαίζουν.
Πως λειτουργεί ένα αυτόνομο σχολείο (με βάση τη διεθνή εμπειρία)
Στους γονείς κάθε μαθητή δίνεται ένα ποσό με τη μορφή κουπονιού (school voucher) που αντιστοιχεί στα σχολικά έξοδα φοίτησης του μαθητή για ένα έτος. Αξίζει να θυμηθούμε ότι στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων που έγινε στη χώρα μας το Φλεβάρη του 2014 και που παραβρέθηκε ο τότε υπουργός Παιδείας ουσιαστικά έγινε εισήγηση της εφαρμογής του εκπαιδευτικού κουπονιού η οποία πιθανά θα είχε προχωρήσει αν δεν είχαμε πάει σε πρόωρες εκλογές το 2015. Οι γονείς λοιπόν έχουν το δικαίωμα να καταθέσουν το voucher και να εγγράψουν το παιδί τους σε οποιοδήποτε σχολείο της αρεσκείας τους χωρίς τον περιορισμό της εγγύτητας της οικίας που ισχύει σήμερα (ελεύθερη επιλογή σχολείου-free school choice). Μάλιστα τους δίνεται το δικαίωμα να επιλέξουν και ιδιωτικό σχολείο αρκεί να πληρώσουν από την τσέπη τους τυχόν διαφορά που προκύπτει στα δίδακτρα( δεν είναι τυχαίο που οι σχολάρχες των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ποθούν διακαώς και προωθούν το voucher). Για να μπορούν οι γονείς να αναζητούν το καλύτερο σχολείο για το παιδί τους έχουν πρόσβαση σε μια βάση δεδομένων (ιστοσελίδα) με όλα τα σχολεία της χώρας που παρέχουν πληροφορίες σε κοινή θέα για τις επιδόσεις των μαθητών του κάθε σχολείου, για τον προϋπολογισμό του κάθε σχολείου, για τους εκπαιδευτικούς, για τις δράσεις και τα project του σχολείου, για τις εθνικότητες των μαθητών, για τις συνεργασίες με ιδιωτικές επιχειρήσεις και τους χορηγούς και για την εξοικονόμηση των πόρων. Δηλαδή οι γονείς με μερικά κλικ στο διαδίκτυο έχουν μπροστά τους την εικόνα του κάθε σχολείου. Για να μπορούν όμως τα στοιχεία αυτά να θεωρούνται πραγματικά και όχι διαφημιστική προπαγάνδα κάθε σχολείου που έχει σκοπό να προσελκύσει πελάτες(μαθητές) πρέπει η μέτρηση τους να έχει γίνει με δήθεν αντικειμενικές μεθόδους:
α) Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών : Κάθε εκπαιδευτικός πρέπει να έχει τιμαριθμοποιημένη αξία.
β) Η αξιολόγηση των μαθητών με τη χρήση της τράπεζας θεμάτων έχει σαν σκοπό να σταθμίσει τις επιδόσεις των μαθητών ανά σχολείο αλλά και ατομικά.
γ) Η αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδος έχει σαν σκοπό να αποτιμήσει την αξία κάθε σχολείου και να το κατηγοριοποιήσει.
Στην αρχή κάθε εκπαιδευτικού έτους ο κάθε διευθυντής σχολείου θα πηγαίνει στην τράπεζα με τα voucher που θα έχει καταφέρει να μαζέψει και θα τα εξαργυρώνει σε χρήματα. Με τα χρήματα αυτά θα πρέπει να καλύψει όλα τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου του (μισθοί εκπαιδευτικών, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, κτιριακή συντήρηση ,πετρέλαιο, εξοπλισμός εποπτικών μέσων κ.α).
Κοντολογίς το κάθε σχολείο θα έχει το δικό του budget (ανάλογα με τον αριθμό των εγγραφών ) και με αυτό θα πρέπει να καλύπτει όλα τα λειτουργικά έξοδα για ένα έτος, σαν να ήταν μια αυτόνομη επιχείρηση.
Φυσικά σε ένα τέτοιο σχολείο-επιχείρηση οι ρόλοι όλων είναι διαφορετικοί :Ο διευθυντής έχει ένα ρόλο CEO (διευθύνων σύμβουλος). Οι εκπαιδευτικοί σε ρόλο πωλητών. Οι μαθητές και οι γονείς τους σε ρόλο πελατών. Οι χορηγοί και οι ιδιώτες που θα εξασφαλίζουν έξτρα οικονομικούς πόρους στο σχολείο διαδραματίζουν έναν ρόλο μετόχου.
Ένα αυτόνομο σχολείο τείνει να απολέσει τον εκπαιδευτικό του ρόλο και αποκτά όλα τα χαρακτηριστικά μιας επιχείρησης. Τα πάντα γίνονται με σκοπό να προσελκύσουν νέους πελάτες. Γίνεται επιλογή μαθητών που θα εγγραφούν στο σχολείο ώστε να μπορούν να πετυχαίνουν υψηλές βαθμολογίες στις σταθμισμένες εξετάσεις με τράπεζα θεμάτων με σκοπό το καλό όνομα του σχολείου. Οι μέτριοι και οι αδύναμοι μαθητές είναι ανεπιθύμητοι. Οπότε τελικά φτάνουμε στο σημείο να υπάρχουν δύο κατηγορίες σχολείων: εκείνα με τους άριστους μαθητές και εκείνα με τους αδύναμους μαθητές. Παρόλο που τα αυτόνομα σχολεία έρχονται με σύνθημα: «όλοι έχουν δικαίωμα σε ένα καλύτερο σχολείο» στην πραγματικότητα οξύνουν στα άκρα τις κοινωνικές ανισότητες. Επίσης παρατηρείται έντονα το φαινόμενο οι μαθητές να διδάσκονται μόνο τα 2-3 μαθήματα που εξετάζονται με τράπεζα θεμάτων με αποτέλεσμα την πλήρη απαξίωση όλων των υπόλοιπων μαθημάτων. Τα αυτόνομα σχολεία που δεν έχουν μεγάλη ζήτηση και δεν κατορθώνουν να μαζέψουν αρκετούς μαθητές απλά κλείνουν και οι εκπαιδευτικοί απολύονται. Οι προσλήψεις και οι απολύσεις και το ύψος του μισθού των εκπαιδευτικών περνάνε στην δικαιοδοσία του συμβουλίου του σχολείου που απαρτίζεται από τον διευθυντή, το σύλλογο γονέων, τον σύλλογο διδασκόντων και τους χορηγούς του σχολείου.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι τα αυτόνομα σχολεία έρχονται να δελεάσουν τους γονείς που προέρχονται από τα χαμηλά ή μεσαία οικονομικά στρώματα αφού εκμεταλλεύονται τον διακαή πόθο τους να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα καλό σχολείο και να αποδράσουν κοινωνικά. Οποία πλάνη φυσικά την οποία συνειδητοποιούν όταν πια είναι πολύ αργά και αφού διαπιστώσουν ότι πρόκειται για μια λαμπερή φούσκα. Σημειωτέον, τα αυτόνομα σχολεία δεν απευθύνονται στις οικονομικά εύρωστες οικογένειες οι οποίες μπορούν έτσι και αλλιώς να στείλουν τα παιδιά τους στα πιο ακριβά ιδιωτικά σχολεία.
Έρχεται «Κλαυθμώνος» για τους εκπαιδευτικούς αν δεν αντιδράσουμε συλλογικά
Συνάδελφοι, έχοντας καταναλώσει πολλές ώρες στο ψάξιμο για πληροφορίες με το τι έχει συμβεί σε άλλες χώρες όπου επιχειρήθηκε η αυτονόμηση των σχολικών μονάδων ένα πράγμα μπορώ να πω με σιγουριά: πολύ φοβάμαι ότι αν δεν αντιδράσουμε συλλογικά θα βρεθούμε μπροστά σε μια αναβίωση της «Κλαυθμώνος». Για ένα ακόμα πράγμα είμαι εντελώς σίγουρος: το ότι μέχρι σήμερα δεν έχουμε βρεθεί στην ίδια μοίρα με τους συναδέλφους μας στην Αγγλία ή στις ΗΠΑ το οφείλουμε σε κάποιους πολύ αδικημένους συναδέλφους μας. Λέγονται συνδικαλιστές και είναι εκείνοι που όλοι οι υπόλοιποι αρκούμαστε να τους κατηγορούμε αλλά που αν δεν ήτανε αυτοί η αναδιάρθρωση της παιδείας που επιχειρείται εδώ και πολλά χρόνια στην χώρα μας θα είχε ήδη επιτευχθεί. Και είναι τόσο δυναμικές οι παρεμβάσεις τους που ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μερικές εκατοντάδες άτομα και μάλιστα χωρίς καμία σχεδόν βοήθεια της βάσης, εκείνοι κρατάνε Θερμοπύλες και ισοδυναμούν με ένα πολύ πιο πολυπληθές συνδικαλιστικό κίνημα. Σημειωτέον, για να μη λέτε ότι βλογώ τα γένια μου και για όσους δεν με γνωρίζουν προσωπικά, οφείλω να ενημερώσω ότι δεν ανήκω στον συνδικαλιστικό χώρο και ουδέποτε έχω εμπλακεί σε αυτόν. Επίσης να αναφέρω ότι αρκετές φορές έχω διαφωνήσει δημόσια με τις δράσεις και τις αποφάσεις των συνδικαλιστών χωρίς όμως ούτε στιγμή να ξεχνώ ότι την ώρα που εγώ γράφω αρθράκια από το σαλόνι του σπιτιού μου εκείνοι είναι στους δρόμους και δίνουν κανονικές μάχες. Θεωρώ λοιπόν ότι κάποια στιγμή πρέπει να λέμε αλήθειες ακόμα και αν μας ξεβολεύουν μιας και φέρνουν στην επιφάνεια προσωπικές ευθύνες.
Αλίμονό μας λοιπόν εάν κάποια στιγμή βρεθούμε ως κλάδος χωρίς συνδικαλιστικό κίνημα. Και να ξέρουμε τούτο: κάθε φορά που φορτώνουμε όλα τα δεινά του κλάδου μας στους συνδικαλιστές στην πραγματικότητα λιπαίνουμε το έδαφος για την πλήρη εξουδετέρωση του συνδικαλισμού την οποία το ίδιο το σύστημα εξουσίας επιχειρεί. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Ο λόγος είναι ότι σε όλες τις χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν εκπαιδευτικές πολιτικές σαν αυτές που περιέγραψα παραπάνω οι κυβερνήσεις είχαν φροντίσει προηγουμένως να έχουν απέναντί τους ανύπαρκτα ή εξασθενημένα συνδικάτα εκπαιδευτικών. Μετά βέβαια το κακό, τα συνδικάτα φούντωσαν αλλά ήταν πια αργά. Είναι φανερό ότι και στη χώρα μας θα επιχειρηθεί η αποδυνάμωση των συνδικάτων και των συνδικαλιστών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη πρόσκληση σε ΕΔΕ της προέδρου της ΕΛΜΕ Ευβοίας με την κατηγορία «κακόβουλης άσκησης κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής». Τα σχέδια νόμου και οι σχετικές οδηγίες του ΟΟΣΑ υπάρχουν, απλά για την ώρα δεν έχουν ακόμα τεθεί σε εφαρμογή. Οι συνδικαλιστές μέχρι τούδε μόνοι τους έχουν καταφέρει να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Αυτή τη φορά αν τους αφήσουμε μόνους τους θεωρώ ότι θα είναι πάνω από τις δυνάμεις τους. Και το φίδι έρχεται για όλους μας. Στο φινάλε υπάρχει άλλος τρόπος προάσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων εκτός από την συνδικαλιστική δράση;
Αν εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε μια νοοτροπία απλού υπαλλήλου και βλέπουμε το σχολείο ως το χώρο που απλά κάνουμε τη δουλειά μας και που εφαρμόζουμε χωρίς καμία άποψη οτιδήποτε αποφασίζεται από τις προϊστάμενες αρχές και όχι ως ένα ευρύτερο πεδίο κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων και αλλαγών για ένα καλύτερο μέλλον της κοινωνίας μας, μήπως τότε, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, έχουμε ήδη από μόνοι μας τοποθετήσει τους εαυτούς μας σε ένα ρόλο κοντινό με εκείνον που οι εχθροί του δημόσιου σχολείου θα ήθελαν να μας δώσουν; Μήπως άθελά μας λιπαίνουμε τον δρόμο για τον «χορό των τεράτων»;
Για αρχή λοιπόν ας ξεκινήσουμε με μικρά βήματα μιλώντας μεταξύ μας για θέματα που μας αφορούν όλους και μας καίνε. Μετά ας μάθουμε να στεκόμαστε κριτικά απέναντι στις αποφάσεις της διοίκησης και να ενημερωνόμαστε πριν τις εφαρμόζουμε. Τέλος το πιο σημαντικό: ας πάμε στις συνδικαλιστικές μας συνελεύσεις. Κάποιοι, μην νομίζετε, μας μετράνε. Μόνο αν μετρήσουν πολλούς και συνειδητοποιημένους δεν θα τολμήσουν να μας επιτεθούν. Αλλιώς ραντεβού στην Κλαυθμώνος….
Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός
netakias 
σημεία αυτού του άρθρου συμπτωματικός περιγράφουν πιστότατα την κατάσταση εδώ στην Ολλανδία, με το αυτόνομο εκπαιδευτικό σύστημα της οποίας να φέρεται σε εμένα ως το πειραματικό πρότυπο μιας αυτόνομης σχολικής εκπαίδευσης. Σημεία του άρθρου περιγράφουν επακριβώς την κατάσταση εδώ στην Ολλανδία, μια κατάσταση που γεύονται οι δυο μου κόρες (η μεγάλη οκτώ ετών και η μικρή που μόλις ξεκίνησε δημοτικό). Υπογραμμίζω σημεία του άρθρου και παρέχω τους παραλληλισμούς με την εδώ κατάσταση της Ολλανδικής σχολικής εκπαίδευσης όπως τη ζω ως γονιός:
1) «Αυτόνομο σχολείο σημαίνει ιδιωτικοποιημένο σχολείο. Σημαίνει σχολείο επιχείρηση που προσπαθεί να προσελκύσει πελάτες (μαθητές και γονείς), που αναζητά οικονομικούς πόρους για να επιβιώσει και που οι εκπαιδευτικοί του δεν είναι πλέον μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά συμβασιούχοι.» :
Εδώ Ολλανδία τα σχολεία είναι κάτι σαν ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικά, με ιδία ευθύνη πρόσληψης του προσωπικού τους, άνευ κρατικής επίβλεψης. με πρόσληψη δια υποκειμενικής συνέντευξης.
2) «Στους γονείς κάθε μαθητή δίνεται ένα ποσό με τη μορφή κουπονιού (school voucher) που αντιστοιχεί στα σχολικά έξοδα φοίτησης του μαθητή για ένα έτος» :
Εδώ Ολλανδία δεν δίνεται κάποιο έντυπο κουπόνι, αλλά το κράτος μεταφέρει ποσό περί τα πέντε χιλιάρικα νομίζω ανά μαθητή ώστε να βγάλει το σχολείο τα ετήσια έξοδά του (μισθούς εκπαιδευτικών, ενοίκιο -το σχολικό κτίριο δεν ανήκει στο σχολείο ιδίαν, λογαριασμούς, αναλώσιμα, κ.α.)
3) «Οι γονείς λοιπόν έχουν το δικαίωμα να καταθέσουν το voucher και να εγγράψουν το παιδί τους σε οποιοδήποτε σχολείο της αρεσκείας τους χωρίς τον περιορισμό της εγγύτητας της οικίας που ισχύει σήμερα (ελεύθερη επιλογή σχολείου-free school choice) » :
Αυτό ακριβώς ισχύει στην Ολλανδία, πλην ότι το «κουπόνι» μεταφέρεται αυτομάτως στο σχολείο, παρά μέσω του γονέα στο σχολείο.
4) «Για να μπορούν οι γονείς να αναζητούν το καλύτερο σχολείο για το παιδί τους έχουν πρόσβαση σε μια βάση δεδομένων (ιστοσελίδα) με όλα τα σχολεία της χώρας που παρέχουν πληροφορίες σε κοινή θέα για τις επιδόσεις των μαθητών του κάθε σχολείου»:
Έτσι ακριβώς και εδώ Ολλανδία, με τη διαφορά ότι οι επιδόσεις εκάστου σχολείου είναι στρογγυλεμένες, και έτσι η πραγματική εικόνα για την επίδοσή του μιλάται από στόμα σε στόμα στη γειτονιά, την πόλη, κλπ.
5) «Η αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδος έχει σαν σκοπό να αποτιμήσει την αξία κάθε σχολείου και να το κατηγοριοποιήσει»:
Αυτό γίνεται στην Ολλανδία με τις πανολλανδικές εξετάσεις Cito toets στα δημοτικά σχολεία, οι οποίες πέρα της αξιολόγησης του μαθητή είναι μέσο αξιολόγησης ενός σχολείου. Βεβαίως μέχρι το σύμβουλοι του υπουργείου διαγνώσουν ελλείψεις μεθοδολογιών σε κάποιο σχολείο, θα τους πάρει πάνω από κάνα χρόνο για να βγάλουν συμπέρασμα να το κλείσουνε, και κάναν χρόνο επιπλέον να ενημερώσουν τους γονείς. Οπότε οι μαθητές «τον ήπιαν» μέχρι να τους ενημερώσουν για την πραγματική κατάσταση και να αλλάξουν σχολείο (συνέβη στην κόρη μου αυτό με το προπέρσυνο δημοτικό σχολείο της).
6) «κάθε διευθυντής σχολείου θα πηγαίνει στην τράπεζα με τα voucher που θα έχει καταφέρει να μαζέψει και θα τα εξαργυρώνει σε χρήματα. Με τα χρήματα αυτά θα πρέπει να καλύψει όλα τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου του (μισθοί εκπαιδευτικών, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, κτιριακή συντήρηση ,πετρέλαιο, εξοπλισμός εποπτικών μέσων κ.α). Κοντολογίς το κάθε σχολείο θα έχει το δικό του budget (ανάλογα με τον αριθμό των εγγραφών ) και με αυτό θα πρέπει να καλύπτει όλα τα λειτουργικά έξοδα για ένα έτος, σα να ήταν μια αυτόνομη επιχείρηση» :
Περίπου έτσι και στην ολλανδία, πλήν ότι η διαδικασία γίνεται αυτόματα νομίζω, ή τέλος πάντων ηλεκτρονικώς.
7) «Γίνεται επιλογή μαθητών που θα εγγραφούν στο σχολείο ώστε να μπορούν να πετυχαίνουν υψηλές βαθμολογίες στις σταθμισμένες εξετάσεις με τράπεζα θεμάτων με σκοπό το καλό όνομα του σχολείου. Οι μέτριοι και οι αδύναμοι μαθητές είναι ανεπιθύμητοι»:
Αυτό ισχύει και στην Ολλανδία όπου με την δικαιολογία μη διαθεσιμότητας επαρκών θέσεων μαθητών, ένα σχολείο μπορεί να αρνηθεί είσοδο σε κατώτερο του μετρίου μαθητή (μας έχει συμβεί και αυτό εδώ). Προφανώς το ειδικά προεπιλεγμένο σχολείο όπου φοιτούν τα τέκνα του βασιλιά της Ολλανδία, καμιά σχέση με ένα μικρομεσαίο ολλανδικό σχολείο.
8) «Το χειρότερο από όλα είναι ότι τα αυτόνομα σχολεία έρχονται να δελεάσουν τους γονείς που Προέρχονται από τα χαμηλά ή μεσαία οικονομικά στρώματα αφού εκμεταλλεύονται τον διακαή πόθο τους να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα καλό σχολείο και να αποδράσουν κοινωνικά. Οποία πλάνη φυσικά την οποία συνειδητοποιούν όταν πια είναι πολύ αργά και αφού διαπιστώσουν ότι πρόκειται για μια λαμπερή φούσκα»:
Πολύ αργά όταν ο γονιός αντιληφθεί την ακαταλληλότητα του σχολείου του παιδιού του, συνήθως μετά μετά την πάροδο κανα-δυό ετών, οπότε επίσης αργά τότε να «εξετάσει» άλλο σχολείο, με το «ρίσκο» το νέο να είναι τελικά και χειρότερο… Όμως και καλύτερο να είναι το νέο σχολείο, ο μαθητής έχει ήδη χάσει κανα-δυο χρόνια με ελάχιστες ελπίδες επανάκαμψης στο νέο σχολείο (όπως συνέβη στην κόρη μου που έχει αλλάξει τέσσερα δημοτικά σχολεία μέχρι να βρει σε κάποιο την ησυχία της).
Προσέξτε ότι το άρθρο αυτό ισχυρίζεται στην αρχή του ότι «Η τομεάρχης Παιδείας της Ν.Δ κα Κεραμέως πολύ πρόσφατα προέβη στη δήλωση: «Θα επιδιώξουμε να έχουμε σχολεία που θα είναι πιο ελεύθερα και πιο αυτόνομα, τα οποία δεν θα ελέγχονται ασφυκτικά, σε κάθε τους κίνηση, από ένα υπερσυγκεντρωτικό υπουργείο Παιδείας»», που αποδεικνύει ότι πράγματι υπάρχουν προθέσεις προς την κατεύθυνση αυτονόμησης των σχολείων στην Ελλάδα.
Βεβαίως στην Ελλάδα δεν μου φαίνεται να υπάρχει ξεκάθαρη άποψη για το τί μπορεί είναι ένα Αυτόνομο Σχολείο γιατί πιθανότατα να εκφράζεται μέχρι τώρα ως το φαντασιακό εκείνων που θέλουν να βρουν τρόπο να «καινοτομήσουν» στην παιδεία μας, όμως εδώ στην Ολλανδία όλοι γνωρίζουμε ότι τα δημοτικά σχολεία (για τα οποία μπορώ να έχω απευθείας άποψη καθότι οι κόρες μου τα παρακολουθούν) τα έχουν από δεκαετίες καταστήσει αυτόνομα, και οι δάσκαλοι/διευθυντές μέσα σε αυτά κάνουν ότι θέλουνε και νομίζουν, τσιφλίκια στην ουσία. Το κάθε αυτόνομο δημοτικό σχολείο αποφασίζει πόσες ώρες θα διδάξει ένα μάθημα και με ποια μέθοδο, με μεθόδους πειραματικές που κατά κόρο αναθεωρούνται καθότι συνήθως δεν αποδίδουν. Δηλαδή μια κλίκα δασκάλων αποφασίζει αυτόνομα, τοπικά, και πειραματικά για τη γνώση -και το μέλλον- των μαθητών. Τεράστιες οι ανισότητες μεταξύ των Ολλανδικών σχολείων. Ο μοναδικός έλεγχος των δημοτικών σχολείων γίνεται δια των πανολλανδικών εξετάσεων Cito toets που πέρα από την καθ’ αυτή αξιολόγηση των μαθητών, είναι ταυτόχρονα και κριτήριο αξιολόγησης ενός δημοτικού σχολείου, δεδομένου ότι όλα τα σχολεία εδώ είναι εκτός του άμεσου ελέγχου του Ολλανδικού υπουργείου παιδείας και συνεπώς το υπουργείο παιδείας χρησιμοποιεί τις εξετάσεις Cito toets ως ένα μέτρο για να κρίνει την μεθοδολογία και απόδοση εκάστου σχολείου. Για παράδειγμα, στο προπέρσινο δημοτικό σχολείο της μεγάλης μου κόρης, επειδή δεν εισήχθη κανείς τελειόφοιτος μαθητής σε εξαετές γυμνάσιο (τα μόνα που οδηγούν σε πανεπιστήμια) λόγω χαμηλής απόδοσης τους στις εξετάσεις Cito toets, στείλανε επιθεωρητές στο σχολείο, είδανε ότι η μέθοδός του δεν απέδωσε, κρίνανε το προσωπικό ακατάλληλο, και το κλείσανε το σχολείο απολύοντας τους πάντες. Μετά ψάχναμε νέο σχολείο. Το μπάχαλο της Ολλανδικής αυτόνομης σχολικής εκπαίδευσης κατάματα σε εμάς…
Το ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα χαρακτηρίζεται άναρχο, πειραματικό, με δαιδαλώδεις τύπους σχολείων και μεθοδολογιών, και με προσωρινούς δασκάλους μερικής απασχόλησης, στην ουσία νοικοκυρές που κατέχουν κάποιο πιστοποιητικό διδασκαλίας για δημοτικά σχολεία, και καμιά σχέση με τους επαγγελματίες μόνιμους εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα που επιλέγονται με κρατικό διαγωνισμό. Τεράστια η διαφορά ποιότητας μεταξύ των μονίμων εκπαιδευτικών της Ελλάδας (όπως τους θυμάμαι στα δικά μου χρόνια) σε σχέση με τους μερικής απασχόλησης εκπαιδευτικούς της Ολλανδίας, όπου εδώ άλλος δάσκαλος διδάσκει στην τάξη της κόρη μου Δευτέρα-Τρίτη, άλλος Τετάρτη-Παρασκευή (λόγω part-timing σχεδόν όλων των εκπαιδευτικών, σε όλα τα Ολλανδικά δημοτικά), που παρότι ιδίας μεθοδολογίας που υπόσχονται, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι βεβαίως ο καθοριστικότερος. Οι μαθητές εδώ σε σχεδόν όλα τα Ολλανδικά δημοτικά σχολεία διδάσκονται το ίδιο μάθημα από διαφορετικούς -και προσωρινούς- εκπαιδευτικούς, ενώ στην Ελλάδα του σήμερα οι εκπαιδευτικοί συσσωρεύουν δεκαετίες εμπειρίας, καθότι ξεκινάνε εικοσάρηδες και συνταξιοδοτούνται εξηντάρηδες. Ενώ η πρόσληψη των δασκάλων στην Ολλανδία γίνεται αυτόνομα από το ίδιο το σχολείο μέσω ιδίας προκήρυξης και συνέντευξης, δηλαδή υφίσταται υποκειμενικότητα στην πρόσληψη (δεν υπάρχει εδώ κεντρική πρόσληψη του προσωπικού από το Ολλανδικό υπουργείο παιδείας). Χωλαίνει το Ολλανδικό αυτόνομο σχολικό σύστημα επειδή είναι φθηνιάρικο, και καλά για να μην εργοδοτήσει μερικούς εκατοντάδες χιλιάδες μόνιμους εκπαιδευτικούς που το Ολλανδικό κράτος να υποχρεωθεί να τους διασφαλίσει για ολόκληρη τη ζωή τους. Αλλά με περιστασιακούς και ημιμόνιμους δεν φτιάχνεται εκπαίδευση! Τα σχολεία καλούν μέχρι και… γονείς για αν βοηθήσουνε στη διδασκαλία εντός σχολείου. Στο περσυνό σχολείο της κόρης μου, στην τάξη της αλλάχθηκαν μεταξύ Ιανουαρίου-Ιουνίου πάνω από επτά δασκάλοι (προφανώς κανείς τους δεν θα ήταν αποτελεσματικός), με αποτέλεσμα αρνητικότατες συνέπειες στους μαθητές, μέχρι και κοψίματος. Συγκεκριμένα μια Κούρδισα μητέρα από Ιράκ (τρίτεκνη πρόσφυγας, με ολίγα μόνο χρόνια εδώ στην Ολλανδία) ήταν επιφορτισμένη να βοηθά στην ανάγνωση την τάξη της κόρης μου (την οποία παρακολουθούσε και η δική της κόρη) παράλληλα με τις δασκάλες! λόγω της ελλείψεως διδακτικού προσωπικού, τα Ολλανδικά σχολεία κάνουν εκκλήσεις στους γονείς να συνδράμουν εθελοντικώς στη διδασκαλία! Μόνον στην Ολλανδία συμβαίνουν αυτά τα απίθανα, και η βεβαιότητά μου είναι λόγω της αυτονομίας των εδώ σχολείων.
Το εγγενές πρόβλημα του ολλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι ότι :
Α) δεν υπάρχει άμεσος κεντρικός έλεγχος των δημοτικών σχολείων από το υπουργείο παιδείας (τα Αυτόνομα Σχολεία εδώ Ολλανδία λειτουργούν κάτι σαν ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικά),
Β) δεν εκπληρώνει το αυτόνομο ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα τα διεθνή πρότυπα (πλην των εδώ ολίγων διεθνών σχολείων που διδάσκουν στην αγγλική και στελεχώνονται από ξένους/αγγλόφωνους εκπαιδευτικούς, ακολουθώντας διεθνές πρόγραμμα), και
Γ) δεν υφίσταται κάποιο συγκεκριμένο εβδομαδιαίο πρόγραμμα μαθημάτων στα Ολλανδικά δημοτικά σχολεία. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζω ποιό ακριβώς μάθημα διδάσκονται οι κόρες μου αυτή την ώρα στο σχολείο τους. Λόγω ενός μυστικισμού που επικρατεί πανταχού, τα βιβλία δεν δίνονται από τα σχολεία ποτέ στο σπίτι, και τόσο οι γονείς όσο και οι φροντιστές δεν έχουν εικόνα ύλης και μεθοδολογίας του εκάστοτε σχολείου.
Μιλώντας ευρύτερα, πάνω στη βάση των αυτόνομων Ολλανδικών σχολείων χτίστηκε το πολυδαίδαλο των διαφορετικών ταχυτήτων σχολείων , με διαφορετικά επίπεδα σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, και που η ίδια η Wikipedia αφιερώνει παράγραφο “criticism” (https://en.wikipedia.org/wiki/Education_in_the_Netherlands): It is possible for students to move up (or down) from one level to another level. If there is doubt early on about the level chosen, an orientation year may be offered. However, moving up a level later on may require a lot of extra effort, motivation and time resulting in some students not reaching their full potential. Research has shown that 30% of gifted children are (mistakenly) advised to attend the VMBO, the lower level to which 60% of twelve-year-olds are initially sent. In this particular group of children there is a higher than normal percentage of drop-outs (leaving school without any diploma). Although IQ testing may aid to reduce mistakes in choosing levels, research has also shown that IQ is not fixed at the age of 12 and may still improve with exposure to the proper educational stimuli, which the current Dutch system by design (early separation into levels) may fail to provide. Another area of concern is that although parents have the right to have their voice heard in the school’s decision making process, not all parents make use of this right equally, resulting in unequal opportunities for children. The Programme for International Student Assessment has found that the Netherlands’ educational standing compared to other nations has been declining since 2006, and is now only slightly above average. School inspectors are warning that reading standards among primary school children are lower than 20 years ago, and the Netherlands has now dropped down the international rankings. A similar trend is seen in arithmetic, maths and science.
Το συμπέρασμα που βγαίνει διαβάζοντάς το είναι ότι το Ολλανδικό αυτόνομο εκπαιδευτικό σύστημα ΔΕΝ πληρεί τα διεθνή πρότυπα (πλην βεβαίως των διεθνών σχολείων που στελεχώνονται από αγγλόφωνους εκπαιδευτικούς και ακολουθούν διεθνές πρόγραμμα). Αρνητική κριτική δεν υφίσταται στην Wikipedia για άλλα εκπαιδευτικά συστήματα, αν λάβουμε την Wikipedia ως κοινό μέτρο σύγκρισης για όλα τα άρθρα της περί σχολικών συστημάτων.
Σημειωτέων ότι η αριστεία των Ολλανδών δεν οφείλεται καθαυτού στους Ολλανδούς, αλλά πολλώ δε και σε εμάς τους ξένους: Διαχρονικώς υπάρχει εγγενής έλλειψη επιστημόνων/μηχανικών στην Ολλανδία προς μεγάλη αναντιστοιχία του μεγέθους της βιομηχανίας της και ερευνητικών ιδρυμάτων της, λόγω βεβαίως του άθλιου αυτόνομου σχολικού της συστήματος, για αυτό και οι μισοί εργαζόμενοι σε επιστημονικές δουλειές είναι ξένοι (που ούτε την ολλανδική δεν χρειάζονται να μάθουν ποτέ τους για να εργαστούν μόνιμα εδώ, λόγω αυτής της τεράστιας ανάγκης της Ολλανδίας σε καταρτισμένο προσωπικό).
Υ.Γ. ένα προ διετίας γράμμα που μας έφτασε από το σχολείο (και το οποίο τυχαίνει να έχω διασώσει) για την κατάσταση της καταρρέουσας αυτόνομης Ολλανδικής εκπαίδευσης, όπου προφανώς υπάρχει έλλειμα εκπαιδευτικών λόγω μη κεντρικής διαχείρησης του εκπαιδευτικού προσωπικού:
Almere 13-06-2017
Beste ouder(s), verzorger(s),
Wellicht heeft u er de laatste tijd al het een en ander over gehoord; leerkrachten van basisscholen maken zich ernstig zorgen over de toekomst van het onderwijs en de toekomst van uw kinderen. In deze brief leggen we u uit waarom wij ons zorgen maken en vragen wij u om uw steun en hulp.
De enorme werkdruk en de lage salarissen hebben er in de afgelopen jaren voor gezorgd dat er veel leerkrachten zijn gestopt en dat er weinig nieuwe leerkrachten zijn bijgekomen. Dit heeft als gevolg dat we nú al kampen met een lerarentekort dat in de aankomende jaren schrikbarend zal gaan groeien.
In de afgelopen maanden hebben 41.000 leerkrachten van de actiegroep POinactie (PO = primair onderwijs), de vakbonden (AOb, CNV Onderwijs, AVS en FvOv) en de werkgeversorganisatie PO-raad hard gewerkt om deze problematiek aan te kaarten bij de politieke partijen in Den Haag. Helaas heeft dit nog niet geleid tot enige verbetering. Niks doen is echter geen optie. Het is vijf voor twaalf!
We willen u vragen om uw stem te laten horen voor goed onderwijs. Iedereen gaat de gevolgen van het lerarentekort voelen als we nu niet als één front laten horen dat we ons zorgen maken en investeringen opeisen. Zo maken we het prachtige vak van leerkracht weer aantrekkelijk voor jonge mensen met onderwijspassie, wenden we een lerarentekort af en komt de kwaliteit van onderwijs aan de generaties kinderen die gaan komen niet in gevaar.
U kunt ons steunen door onze petitie te ondertekenen op http://www.pofront.nl. Elke stem telt, dus brengt u dit ook gerust onder de aandacht bij vrienden, familie en kennissen.
Op 27 juni zullen veel basisscholen in Nederland een uur later opengaan dan normaal. Ook wij doen mee aan deze actie. We hopen dat u hier begrip voor heeft en gaan ervan uit dat u de opvang van uw kind(eren) voor dit uur regelt. Voor de toekomst van het mooiste vak van de wereld, de toekomst van het onderwijs in het algemeen, maar vooral voor de toekomst van hele generaties kinderen! Waaronder die van u.
Vriendelijke groet,
De leerkrachten van De Boventoon
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τι είπες Τώρα! Ευχαριστώ για το σχόλιο! Θα το κάνω κανονικό άρθρο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!