Να μείνει η Αριστερά, για να αποδώσει δικαιοσύνη

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Να παραμείνει η κυβέρνηση της Αριστεράς, έστω και εν μέσω επαχθών μνημονίων. Να παραμείνει, ώστε να μπορεί ο υπουργός Καταπολέμησης της Διαφθοράς Παναγιώτης Νικολούδης να  φέρνει στην επιφάνεια σκάνδαλα σαν εκείνο της Αγροτικής Τράπεζας.

Σκάνδαλο μεγατόνων, από το 2000 έως το 2012 δόθηκαν 1.300 δάνεια που δεν θα έπρεπε να δοθούν, δάνεια που δεν αποπληρώθηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα το ελληνικό δημόσιο να έχει χάσει πάνω από 5 δισ. ευρώ.

Το σκάνδαλο των σκανδάλων, στο οποίον εμπλέκεται η εγχώρια διαπλοκή σε όλες τις εκδοχές της, τράπεζες, κόμματα, κανάλια, εφημερίδες, μεγάλες επιχειρήσεις, όλα τα μωρά στην πίστα.

Να παραμείνει ο κ. Νικολούδης, για να μπορεί να λέει ότι «η ΑΤΕ χρησιμοποιήθηκε επί σειρά ετών ως η δεξαμενή από την οποία οι κατά περίπτωση κρατούντες άντλησαν τα μέσα για την εξυπηρέτηση πολιτικών επιδιώξεων.

Η  ΑΤΕ ήταν το όχημα το οποίο χρησιμοποίησαν οι κυριότεροι εκφραστές του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού. Ήταν το σημείο στο οποίο η επιχειρηματικότητα συναντήθηκε με την εγκληματικότητα». Αν δεν τα πει αυτός, ως αρμόδιος υπουργός στην κυβέρνηση της Αριστεράς, δεν θα τα πει κανένας άλλος.

Αν δεν τις διαλευκάνουν αυτές τις υποθέσεις εκείνοι που δεν συμμετείχαν στο φαγοπότι, δεν θα το πράξει κανείς, ούτε οι οικουμενικές κυβερνήσεις, ούτε οι κυβερνήσεις ειδικού σκοπού και γενικής αμνηστίας. Διότι εδώ έχουμε  να κάνουμε με επιχείρηση αλλοίωσης του δημοκρατικού πολιτεύματος-  «οι κρατούντες άντλησαν από την ΑΤΕ τα μέσα για την εξυπηρέτηση πολιτικών επιδιώξεων»- και όχι με μια απλή υπόθεση διαφθοράς.

Να παραμείνει η κυβέρνηση της Αριστεράς, ώστε να αποκατασταθεί, επιτέλους, η νομιμότητα στην τηλεοπτική αγορά.

Οι αρμόδιοι υπουργοί Νίκος Παππάς και Χρήστος Σπίρτζης κατέθεσαν ήδη από χθες το  νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες, να τελειώνουμε με τις πειρατείες και το τζαμπατζιλίκι, να καταβάλει ο καθείς τον οβολόν του, να μάθουν όλοι να σέβονται τους κανόνες της ενημέρωσης.

Το κατέθεσαν το νομοσχέδιο εν μέσω ψήφισης μνημονίου, ήρθαν σε σύγκρουση με τους καναλάρχες τώρα που τους έχουν περισσότερο ανάγκη. Θυμόσαστε τι είχε συμβεί με το μνημόνιο του 2012;

Στο αρχικό κείμενο προβλεπόταν η δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών και τα σχετικά ποσά που θα εισπράττονταν, Δύο μέρες μετά, το κείμενο πήγε στη Βουλή για να γίνει νόμος και, ω του θαύματος, έλειπαν δύο σελίδες, οι σελίδες που αφορούσαν την αδειοδότηση των  καναλιών.

Η συνέχεια είναι γνωστή, την ζούμε στο πετσί μας από το 2012 μέχρι σήμερα, από το 2012 μέχρι σήμερα τα κανάλια ξεπληρώνουν τους ευεργέτες τους, αυτούς που άπλωσαν τα χεράκια τους και έσκισαν τις δύο σελίδες.

Να αποδοθεί, επιτέλους, δικαιοσύνη, να μάθουμε ποιος έκανε τι και γιατί το έκανε. Να μάθουμε που πήγαν τα λεφτά, 5 δισ. από δω 350 εκατομμύρια από εκεί, έτσι ώστε να μην μπορεί να βγαίνει ο κάθε κερατάς και να λέει ότι όλοι μαζί τα φάγαμε. Να δοθούν, πρωτίστως, εγγυήσεις ότι το φαγοπότι τέλειωσε οριστικά και αμετάκλητα,