Θρυλική Ρωσίδα ελεύθερη σκοπεύτρια (sniper), με 59 επιβεβαιωμένους θανάτους στο ενεργητικό της. Έδρασε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και άφησε την τελευταία της πνοή στο πεδίο της μάχης. Το 1944, μια καναδική εφημερίδα ονόμασε τη Σάνινα «τον αθέατο τρόμο της Ανατολικής Πρωσίας». Υπήρξε η πρώτη γυναίκα ελεύθερη σκοπεύτρια στη Σοβιετική Ένωση, που τιμήθηκε με το Μετάλλιο του Τάγματος της Δόξας, καθώς και η πρώτη γυναίκα από το Τρίτο Λευκορωσικό Μέτωπο που το έλαβε. Σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας στο Μέτωπο της Ανατολικής Πρωσίας, προσπαθώντας να προφυλάξει τον βαριά τραυματισμένο διοικητή μίας μονάδας πυροβολικού. Έλαβε αρκετές τιμές για τη γενναιότητα της κατά τη διάρκεια του βίου της, παρόλο που οι σοβιετικοί δεν χρησιμοποιούσαν αρκετά τους σκοπευτές στις μεγάλες μάχες. Το 1965, πρωτοκυκλοφόρησε το πολεμικό ημερολόγιο της. Η Ρόζα Σάνινα (Roza Shanina) γεννήθηκε στο χωριό Γέντμα της περιφέρειας Αρχαγκέλσκ της τότε Σοβιετικής Ένωσης, στις 3 Απριλίου 1924. Ο πατέρας της Γεγκόρ Σάνιν ήταν ξυλοκόπος και η μητέρα της Άννα Αλεξέγεβνα ήταν αρμέχτρα αγελάδων. Το ζευγάρι εκτός από τη Ρόζα, που πήρε το όνομά της από τη γερμανοπολωνίδα επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, είχε ακόμα έξι παιδιά, πέντε αγόρια κι ένα κορίτσι. Η Ρόζα ήταν ένα ζωηρό και δυναμικό κορίτσι, με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Τον Δεκέμβριο του 1941 κι ενώ φοιτούσε στην τελευταία τάξη του Λυκείου ζήτησε να καταταγεί στο στρατό, όταν πληροφορήθηκε το θάνατο του 19χρονου αδελφού της Μιχαήλ, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ από τα γερμανικά στρατεύματα. Το αίτημά της έγινε δεκτό στις 22 Ιουνίου 1943 και μετά τη βασική εκπαίδευση κατατάχθηκε στη γυναικεία μονάδα των ελεύθερων σκοπευτών, στην οποία ο «Κόκκινος Στρατός» έδινε μεγάλη σημασία. Οι αρμόδιοι πίστευαν ότι οι γυναίκες ήταν πιο κατάλληλες από τους άνδρες, επειδή είχαν πιο ευλύγιστα σκέλη, ήταν υπομονετικές και πανούργες, ανθεκτικές στο κρύο και στο άγχος της μάχης. Η Σάνινα γρήγορα διακρίθηκε στο σημάδι και μάλιστα μετά την αποφοίτησή της τής προσφέρθηκε η θέση της εκπαιδεύτριας. Αυτή όμως αρνήθηκε κι επιζητούσε όσο τίποτα τη δράση στα πεδία των μαχών. Στις 2 Απριλίου 1944 κατατάχθηκε στην 1η διμοιρία ελεύθερων σκοπευτών της 184ης Μεραρχίας Πεζικού με το βαθμό του λοχία και τρεις ημέρες αργότερα είχε την πρώτη της επιτυχία, σκοτώνοντας ένα Γερμανό στρατιώτη κοντά στην πόλη Βιτέμπσκ της Λευκορρωσίας. To τυφέκιο που χρησιμοποιούσε ήταν τύπου Μοσίν-Ναγκάντ M91/30. Το επόμενο χρονικό διάστημα η φήμη της άρχισε να εξαπλώνεται και ο αριθμός των θυμάτων της να αυξάνεται. Ήταν ικανή και το κατάφερε επανειλημμένα να πετυχαίνει δύο διαφορετικούς στόχους με δύο διαδοχικές βολές. Τον Αύγουστο του 1944 ακολούθησε τη μονάδα της στην προέλαση του «Κόκκινου Στρατού» μέσα σε γερμανικά εδάφη και συγκεκριμένα στην Ανατολική Πρωσία. Στις 12 Δεκεμβρίου 1944, όμως, τραυματίστηκε στον δεξί ώμο από ένα Γερμανό «συνάδελφό» της και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για μικρό διάστημα. Επανήλθε στην ενεργό δράση ένα μήνα αργότερα, αλλά στις 27 Ιανουαρίου 1945 ένα θραύσμα οβίδας την τραυμάτισε ανεπανόρθωτα, όταν βρέθηκε ακάλυπτη, προσπαθώντας να βοηθήσει ένα τραυματία σοβιετικό στρατιώτη. Η Ρόζα Σάνινα πέθανε στις 28 Ιανουαρίου 1945, σε ηλικία μόλις 20 ετών. sansimera

από netakias.com
Posted on 5 Απριλίου 201521 Απριλίου 2015

Όταν αυτοκτόνησε ο Ελληνας Πρωθυπουργός. 74 χρονια από την Γερμανική Εισβολή 6 Απριλίου 1941 ώρα 5:12 π.μ.

Ανάγνωση του υπολοίπου

Blog στο WordPress.com.