Οι αντιδραστικοί της Δεξιάς και της Αριστεράς που, ως ολιγάρχες, απεχθάνονται κάθε τι που θα σφυρηλατούσε το πρόταγμα για τη θεσμισμένη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Αρνούνται να αποδεχθούν, ως μηρυκαστικοί πρακτορίσκοι των ηγεμόνων της νεοτερικότητας την ύπαρξη ελληνικού έθνους πριν από το νεοελληνικό κράτος, επειδή, οι πιο συνειδητοί, γνωρίζουν ότι το έθνος ως συνείδηση κοινωνίας είναι η συνεκτική πρώτη ύλη, που θα παράξει την εξωτερική, αλλά και εσωτερική ελευθερία της κοινωνίας, κατά των δυναστών της.
Εξ ου και κάθε αναφορά στο παρελθόν, κάθε επίκληση του εθνικού συμφέροντος, κάθε επιχείρημα για την ευθύνη του κράτους για τα δεινά της χώρας, εγγράφεται ως υπόλογα εθνικισμού. Αισθάνονται ότι είναι επιτρεπτή η καπηλεία του έθνους μόνο για να χειραγωγήσουν την κοινωνία, όχι όμως και η αναφορά στην πατρίδα, ως εθνική εστία, διότι αντιστρατεύεται την εθελοδουλεία, την ιδέα της ξένης προστασίας και το δικό τους μονοπώλιο στην εξουσία.
Γιώργος Κοντογιώργης