Βρισκόμαστε στο έτος 1944. Ήδη το καλοκαίρι έχει έρθει και οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η παρουσία τους στην χώρα δεν κρατήσει πολύ. Οι σφαγές, οι εκτελέσεις και τα μπλόκα εντείνονται. Παράλληλα ο ΕΛΑΣ πολεμά αποφασιστικά για την ημέρα της απελευθέρωσης που κοντοζυγώνει.
Με κάθε επισημότητα, οι Γερμανοί αποστέλλουν προσκλήσεις σε όλον τον “καλό” κόσμο της Αθήνας και των προαστίων. Καλούν κάθε είδους συνεργάτες τους, ταγματασφαλίτες, χωροφύλακες, δοσιλόγους και μαυραγορίτες. Η γιορτή λαμβάνει χώρα στο μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου. Σε αυτήν θα λάβουν μέρος πάνω από 100 καλεσμένοι και υψηλά ιστάμενοι της γερμανικής διοίκησης. Οι δοσίλογοι Γκόβερης, Κωστούλας, Φαρδούλης, Κούκας, Λιάσκας Χαμουρτζόγλου, Γιαννόπουλος, οι μαυραγορίτες Σταματόπουλος, Δενδρινός, Λιναρδάκης, Άρνης και Έξαρχος, ο Πέππας, προμηθευτής των Γερμανών ο Μιχαηλίδης γνωστός μαυραγορίτης λαδιού, ο Κωσταντόπουλος, ταγματάρχης των ταγμάτων ασφαλείας, ο Γεώργιος και η Αλεξάνδρα Λακιώτη καταδότες των Γερμανών, οι δοσίλογοι Χατζηδημητρίου και Σιάκος και ο Παπαβασιλείου στέλεχος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Ελλάδας και άλλοι πολλοί.
Η φιέστα θα ξεκινήσει με χορό, αργότερα ένα πλούσιο τραπέζι θα στρωθεί για να αποχαιρετισθούν οι συνδαιτυμόνες. Κρέας και φαγητά που σπάνιζαν ακόμα και από τα πιό εύπορα σπίτια και μπύρα άφθονη γερμανική μπύρα. Το γεύμα θα συνεχιστεί μέχρι τα ξημερώματα και τέλος θα έλθει το γκραν φινάλε. Με τις πρώτες αχτίδες του ηλίου οι Γερμανοί αποχωρούν χαιρετώντας ευγενικά τους καλεσμένους τους. Αμέσως μετά μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών θα μπουν οπλισμένοι στο κτίριο και θα εκτελέσουν εν ψυχρώ τους καλεσμένους. Δεν θα επιβιώσει ούτε ένας.
Αυτό ήταν το μεφιστοφελικό τέλος πολλών από τους δοσίλογος της κατοχής που μας φέρνει στο νου το αρχαίο ρητό περί προδοσίας και προδοτών, “Την προδοσία αγάπησαν πολλοί, τον προδότη κανένας..”
netakias 
Αυτό που θέλω να ακούσω είναι πως σύντομα ΠΟΛΎ ΣΎΝΤΟΜΑ ΌΜΩΣ θα επαναληφθεί η ιστορία κ θα είμαστε παρόντες γιατί εμείς πρέπει να κινήσουμε τα βαλτώμενά νερα. Δεν αντέχω άλλο να περνά ο καιρός έτσι. Η κόρη μου είναι ήδη 4ων ετών. Τι θα της πω; ότι «κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο κ περιμέναμε ποιος θα κάνει το 1ο βήμα κ έτσι παιδί μου σε καταδίκασα;». ???
Μου αρέσει!Μου αρέσει!